THEATER TUSSEN DE SCHUIFDEUREN: DE LAATSTE & DE LEUKSTE
Niet in gezellige huiskamers in Heusden Vesting, maar in de oude Scheepstimmerhal van Verolme vond helaas de laatste en tiende editie van Theater tussen de Schuifdeuren plaats. Twee avonden (klein)kunst in een galmbak in een fraaie industriële omgeving die plezierig aandoet. ‘Galmbak’ is het woord dat geluidstechnici gebruiken voor een ruimte die veel galm geeft. Het is een enorme klus om de galm te temmen. Onze geluidstechnici Jochem en Johan hebben dan ook een huzarenstukje geleverd. Om kort te gaan, twee daverende avonden met over enthousiast publiek en ook nog een magistrale middag voor nog enthousiastere kinderen.
Vrijdag 17 september
De Meisje met Wijsjes verstaan de kunst om met hun eerste nummer het publiek meteen in te pakken. Niet zomaar een leuk zangclubje, maar vier geschoolde zangeressen die vierstemmig het Nederlandse lied vertolken, met schwung en swing, humor en hilariteit. Het complete plaatje, letter en figuurlijk.
Over een mooie stem gesproken, een perfecte timing en prachtige liedjes. Elke Vierveijzer heeft dat, kan dat en doet dat met soms verstilt, soms rauw maar altijd oprecht. Zij is een van weinige zangeressen die het bestaat om de spanning op te voeren door een stilte te laten vallen tussen de woorden. Je zou eigenlijk moeten zeggen, durft te laten vallen.
Vier muzikale jonge jongens die cabaret vermengen met fraaie, heftige en strelende muziek. Poëzie en pijn. Een nieuwe generatie biedt zich aan: Bovenste Knoopje Open.
Al versta je niet alles of het helemaal niet, altijd heeft het Franse chanson een magische aantrekkingskracht en al helemaal als Tess Merlot het zingt. Een Frans chanson tot op het bot, als een feest of een waarschuwing, uitbundig en melancholiek. Alle registers trekt Tess open om het publiek in te pakken met een strik, wat haar volledig is gelukt.
Zaterdag 18 september
Wanneer Edwin Schimscheimer op dreef is, gebruikt hij alle toetsen op de piano. Je moet dan denken aan pianovirtuozen als Liszt en Chopin. En als je het dan over pianovirtuozen hebt mag Edwin zo bij hen aan tafel schuiven. Een eenvoudige melodie als ‘Ik zou wel eens willen weten’ weet hij zo te ‘fraai te versieren’ dat Jules de Corte, ware hij nog in leven, hem zou omhelzen. Zijn dochter Michèlle is van het literaire cabaret met de ruigheid van de opstandige jeugd. Stevig en direct en alles bij naam noemen, humor klutsen met verdriet, of zoals een wat oudere man na afloop zei: ‘Dat stoute meisje, vond ik leuk!’
Wanneer je alleen op het toneel staat, je het louter van je stem en je gitaar moet hebben en van het begin tot eind blijft boeien, dan ben je een groot artiest. Stephanie Struijk begon ooit in het Engels maar ontdekte dat haar gevoelens en emoties zich beter in het Nederlands laten vertalen. Iedereen heeft genoten van haar sferische liedjes en haar heerlijke stem.
Iemand die een grapdichtheid biedt die buikpijn veroorzaakt is Ernest Beuving. In een wervelend tempo rijgt hij de ene grap aan de andere, onderbroken door warme liedjes (waarbij ook nog eens blijkt hoe goed Ernest kan zingen!) of spectaculaire imitaties zoals die van Toon Hermans en de oude man in het bejaardenhuis, de laatste was zo realistisch en hilarisch dat deze imitatie nog lang bleef na sudderen. Zoals ze zeggen: Ernest Beuving heeft de lach aan zijn kont. Hij werd virtuoos begeleid door gitarist Erik Raaijman.
Gortdroge humor, liedjes die inderdaad doen denken aan die van Hans Dorrestijn, een autist die steeds over zijn eigen schaduw heen moet stappen, Chris Verlaan ten voeten uit. Zelden zie je iemand die zo inventief en creatief mijn zijn anders-zijn omgaat. Hij heeft het medium cabaret gekozen om het taboe, dat nog altijd aan autisme kleeft, te doorbreken. Daarin is hij volledig geslaagd, Chris Verlaan is een autist om van te houden.
Zondag 19 september
Voor de kinderen, maar zeker ook voor de pappa’s en mama’s en de oma’s en opa’s is het optreden van Huub Cooijmans met zijn Magische Kast een fantastische gebeurtenis. Huub speelt helemaal in op de kinderen, maar zijn teksten zitten ook nog eens vol grappen voor de volwassenen. Een echte familievoorstelling. Goochelen, jongleren, participeren en interactief zijn om tot slot ook nog eens in een ballon te kruipen. Huub pakt de kinderen en de volwassenen van het begin af aan bij hun lurven om hen na vijfenveertig minuten weer los te laten. Een magistrale prestatie.
Het was de laatste Theater tussen de Schuifdeuren. Wij zullen met weemoed terugdenken aan al die artiesten die in die tien jaar voorbij zijn getrokken. In het leven moet je keuzes maken, ook al zijn sommige niet altijd even leuk. Het zij zo. Wanneer het doek valt, heb je altijd nog de herinneringen…
.jpg/picture-200?_=167abdd18c8){kind=logo}
.jpg/picture-200?_=169051ce6b0)
